Hash wordt al lang als een delicatesse beschouwd door cannabisliefhebbers over de hele wereld. Maar er zijn veel verschillen tussen de Black Afghan die je in een Nederlandse coffeeshop vindt en de BHO die je bij een Noord-Amerikaans uitgifte punt krijgt. In dit artikel laten we je verschillende soorten hasj van over de hele wereld zien.
Trichomen – de sleutel tot het maken van elke soort hasj
First things first; Om hasj beter te begrijpen, moet je de cannabisplant begrijpen. Vrouwelijke cannabisplanten produceren bloemen die, als ze gedurende lange tijd niet bestoven worden, een dikke, kleverige hars produceren. Deze hars is gemaakt van trichomen; kleine haarachtige structuren die met het blote oog op kristallen lijken en als kleine glazen paddenstoelen onder een microscoop.
Trichomen zijn de krachtpatsers die de cannabinoïden, terpenen en flavonoïden creëren die cannabis zijn unieke effecten, aroma’s en smaken geven. Hasj wordt gemaakt door deze trichomen te scheiden van cannabistoppen en ze te trimmen en te concentreren tot een krachtig extract.
Handgewalste hasj van levende hars – Indiase Charas en Nepalese tempelballen
In India en Nepal maken de lokale bevolking hasj door levende cannabis toppen tussen hun handen te wrijven.
Het Indiase subcontinent is de thuisbasis van Cannabis Indica en een van de oudste vormen van hasjproductie. In India en Nepal wordt hasj (of Charas, zoals de lokale bevolking het noemt) gemaakt door urenlang levende cannabistoppen tussen de handen te wrijven. Uiteindelijk vormen de trichomen van de plant een dikke, donkere hars die bij elkaar wordt geschraapt tot balletjes of sticks met een romige textuur die lijkt op die van chocoladetruffels.
Dry Sift Hash – Zwarte Afghaanse, Rode Libanese, Pakistaanse, Turkse Brick en Marokkaanse Pollen
Dry Sift-hasj wordt gemaakt door gedroogde cannabistoppen voorzichtig te zeven en door fijnmazige gaasjes te knippen. Deze zachte wrijving helpt de trichomen te scheiden in een fijn poeder dat bekend staat als kief. Deze kief wordt vervolgens in blokken geperst met behulp van verschillende technieken, afhankelijk van het productiegebied.
In Afghanistan wordt hasj (plaatselijk bekend als Chars) bijvoorbeeld gemaakt door kief te mengen met kleine hoeveelheden thee om een soort deeg te vormen dat op laag vuur wordt gekneed tot het een diepzwarte kleur krijgt en een dikke, gladde consistentie lijkt op zachte toffee.
Marokkaanse hasj wordt daarentegen gemaakt door herhaaldelijk op kief te drukken met alleen druk en warmte. Pakistaanse hasj wordt gemaakt met een vergelijkbare techniek, hoewel sommige Pakistaanse inwoners hun hasj zullen opnemen in een gedroogde schaap- of geitenhuid om de smaak te versterken.
Rosin Hasj
Rosin maken is eenvoudig. Het houdt gewoon in dat je met veel druk en hitte op gedroogde cannabisknoppen drukt. Het resultaat is een helder, goudkleurig extract vrij van verontreinigingen en groot van smaak en kracht.
IJswater of Bubble Hash
Bubble Hash (ook wel Ice Water of Ice-O-Lator hash genoemd) is heel anders dan de hasj-soorten die we tot nu toe noemden. Het wordt gemaakt door bevroren cannabistoppen te mengen met water en ijs, dat mengsel te roeren om de trichomen te helpen scheiden van het plantmateriaal, en tenslotte het water door verschillende maaszeven te laten lopen. Het resultaat is een kruimelige hasj met een consistentie die lijkt op gekristalliseerde honing.
Bubble Hash kan erg aromatisch en smaakvol zijn, omdat de koude temperaturen die tijdens de extractie worden gebruikt, helpen om enkele kwetsbare terpenen en flavonoïden te behouden die verloren kunnen gaan in aanwezigheid van hitte.
De Butaan-, Propaan- en CO2-revolutie: Shatter, Wax, Crumble en Budder hash soorten
Hasj is niet helemaal hetzelfde sinds mensen leerden dat ze oplosmiddelen zoals butaan, propaan en CO2 konden gebruiken om enorme hoeveelheden cannabinoïden en terpenen uit wiet te halen. Tegenwoordig domineren dit soort extracten, vaak verkocht onder namen als Shatter, Wax en Budder, de cannabismarkt volledig – vooral in Noord-Amerika.
Hasj gemaakt met butaan, propaan of CO2 moet uiterst voorzichtig worden verwijderd, omdat de chemicaliën die bij het extractieproces worden gebruikt, giftig en extreem vluchtig kunnen zijn. Deze nieuwe extractiemethoden zijn echter in staat om enkele van de krachtigste hasj te produceren die er is. Een deel van de BHO (Buttane Hash Oil) die in Amerikaanse uitgifte punten wordt verkocht, bevat in sommige gevallen maar liefst meer dan 50% THC.
Bronnen o.a. LeafScience (EN), MJPurePlayIndex (EN), Wikipedia (EN), Zeweed (EN)
NL 
EN 
DE 
ES